Blok mieszkalny przy ulicy Smolnej 8 w Warszawie został zaprojektowany w 1964 roku przez Jana Bogusławskiego i Bohdana Gniewiewskiego. Budowę dwudziestopiętrowego budynku, jednego z pierwszych wysokościowców w stolicy, zakończono w 1976 roku.
W bloku mieści się około 140 mieszkań o powierzchni od 40 do 60 m2. Do początku lat 90. XX wieku, na ostatnich piętrach, znajdował się Akropol, restauracja chętnie odwiedzana przez warszawiaków i turystów. Potem funkcjonowały tam kolejne lokale gastronomiczno-rozrywkowe. Budynek przy Smolnej 8 jest obiektem westchnień miłośników architektury modernistycznej i brutalistycznej. Doczekał się też kilku obiegowych nazw, takich jak „Młotek”, „Blok z opadającą szczęką”, „Gmoch” czy „Dolarowiec”. Mieszkańcy i mieszkanki wolą jednak mówić o nim po prostu „Nasz Dom”.
W opowieściach o Smolnej 8 często pomija się ich doświadczenie i historie.
Wystawa prezentuje budynek nie tylko jako perełkę architektury, ale także miejsce, w którym od ponad 50 lat mieszkają ludzie o barwnych życiorysach. Zapraszamy do zapoznania się z efektami ponad półrocznej pracy badawczej, prowadzonej w ramach Pracowni terenowej na kierunku Sztuki społeczne (Instytut Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego). Wystawa prezentuje wycinki historii, które opowiedzieli nam mieszkańcy budynku. To oni, wreszcie, stają się głównymi bohaterkami i bohaterami opowieści o Smolnej 8.
Zespół: Michał Dębski, Katarzyna Lewandowska, Mikołaj Makutunowicz, julia mazur
Organizacja: sztuki społeczne (Instytut Kultury Polskiej UW), Dom w Alejach – nowa filia Domu kultury Śródmieście
Patronat: Centrum Archiwistyki Społecznej, Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki
Zdjęcia z wernisażu wystawy: Justyna Radzymińska