wstecz Po co wymyślono maski?
Ludzie poprzez maskę dążyli do rozszerzenia granic swego istnienia, wierzyli że sięgają w inny świat, wyrastają ponad siebie.
Maska to zewnętrzny środek, do wewnętrznej przemiany.
Maskarady to rodzaj wentylu w każdym społeczeństwie, w każdej kulturze.
Pod maską i przebraniem można było zachowywać się swobodnie. Wszyscy byli równi. Wszyscy byli sobą. A często byli nawet więcej niż sobą, pozwalali dać upust emocjom i ukrywanym na co dzień namiętnościom ... Ten przywilej dawała maska.
Pierwszy wymiar – estetyczny: Nawiązuje do współczesnego karnawału weneckiego, do unikalnie pięknych
i stylowych przebrań. To pokaz kreatywności, świata barw, form i zastosowania często zaskakujących materiałów.
Drugi wymiar – symboliczny i magiczny: Nawiązuje do historycznych funkcji masek w kulturze i przekonań
z nimi związanych. Wierzono, że założenie maski udziela noszącemu ją magicznych mocy. Nawet współcześnie podświadomie w to wierzymy – po założeniu maski zachowujemy się inaczej, jesteśmy także inaczej odbierani.
Wystawa ma zachęcić do refleksji. Czy makijaż jest maską? Przecież wiele plemion używa go na czas trwania „magicznych” uroczystości. Czy ubiór i fryzura to forma „maskowania”, przebierania się? Czy grymas naszej twarzy jest także maską? Przybieramy go i na jakiś czas przydaje nam mocy - możemy kogoś przestraszyć albo uwieść! Tak rozumiane maski nas otaczają, tworzą kolejne warstwy języka symboli i komunikacji. To element życia społecznego, współistnienia z innymi.
I tak jak aktorzy czy szamani noszący maski zmieniali się w różne postacie i przybierali różne role, tak my codziennie zakładamy maski w sensie metaforycznym. Maski, które pokazują nas takimi, jakimi chcielibyśmy być. Maski, które zakrywają nasze prawdziwe ja, nasze myśli i emocje...
