Repertuar

Opowieść nie tylko o samym Święcie, ale też o kresowych nekropoliach i ludziach, którzy tam zostali.

„Listopadowa pora to czas zadumy. Przywołajmy wspomnienie o miejscach szczególnych na dawnych Kresach Rzeczypospolitej – o cmentarzach – znanych i tych mniej istniejących w świadomości. Jednym tchem wymieniamy: Rossę, Łyczaków, ale nie pamiętamy już o mińskiej Kalwarii, Polskim Cmentarzu w Żytomierzu, grodzieńskiej farnej nekropolii na Pohulance, cmentarzu Bajkowym w Kijowie i tylu innych – małych, często zapomnianych, żyjących tylko w pamięci bliskich tych, którzy pozostali na kresowej ziemi. Jakże pełne zadumy i tajemnicy jest święto zmarłych na Polesiu, znaczone śladem krzyży, fartuszków, magicznych obrzędów. To dni, w których obchodzone są dziady kojarzące się nam jedynie z literaturą. A to święto jest obchodzone po dziś dzień. W Stryju, Świętobrości, Krakinowie, na Podolu znajdziemy kolejne cmentarze. Pochowano tam wielu, o których również należy pamiętać… Wisława Szymborska pisała: Umarłych wie­czność dotąd trwa, dokąd pa­mięcią się im płaci”.

Katarzyna Węglicka

Katarzyna Węglicka – historyk sztuki, polonistka. Zajmuje się sztuką i historią dawnych Kresów Wschodnich (Litwa, Białoruś, Ukraina), sztuką Warmii i Mazur, sztuką rosyjską. Bada również polską obecność i historię Polaków w Rosji i krajach Europy Zachodniej. Jest autorką licznych publikacji (kilkanaście książek, artykuły naukowe) dotyczących wspomnianych tematów oraz 50 tysięcy zdjęć.